Stok vs hond

Mijn lieve geleidehond Siërra is nu precies twee maanden en één dag bij me en gedurende deze tijd heb ik ruimschoots de kans gekregen om haar karaktereigenschappen, favoriete speeltjes, eten en hobby’s enigszins in kaart te brengen. Mijn levende knuffelbeertje is beschermend, blaft wel maar bijt niet en ze is dol op rennen, pootjebaden en stokken kapot knagen. Dit laatste is misschien ietwat ironisch als je nagaat dat ik haar heb gekregen als vervanging voor mijn taststok. Ik loop nu eigenlijk nooit meer met stok, want ik heb Siërra. Maar welke verschillen ervaar ik nou tussen het hebben van een geleidehond en het gebruiken van een taststok? Hier de voor- en nadelen van een hond op een rijtje.

Een taststok is een levenloos ding dat je na gebruik, zonder er nog verder naar te hoeven omkijken, in een hoek kan zetten. Een hond is dit absoluut niet. Dat is denk ik het grootste verschil tussen een taststok en een geleidehond. Een hond heeft buiten zijn werktijd nog behoefte aan goed voedsel, aandacht en beweging. En dan denk je misschien: die beweging krijgt ie toch al tijdens het werk? Nee, het gaat hier om vrijetijdsbeweging: rennen, rollebollen, zwemmen… Een hond moet vier tot vijf keer per dag uitgelaten worden, wat betekent dat je ’s ochtends niet lang meer kan uitslapen. Bovendien verwacht de geleidehondenschool van je dat je je hond toch wel een paar keer per week voor langere tijd los laat lopen in een park of bos. Als gebruiker van een taststok heb je hier natuurlijk helemaal niet mee te maken. Ook hoef je de verantwoordelijkheid voor een levend wezen niet op je te nemen en je bent een stuk vrijer. Soms, als ik het de vorige avond laat heb gemaakt, kan ik amper opstaan en blijf ik het liefst nog een paar uur liggen. Maar zelfs dan, in de vroege uurtjes, voel ik geen enkele spijt dat ik voor een blindengeleidehond gegaan ben. Zeker niet als ik uiteindelijk beneden kom en dolenthousiast wordt begroet door mijn donzige viervoeter.

Net schreef ik dat je als gebruiker van een taststok veel vrijer bent, maar dat hangt er natuurlijk vanaf vanuit welk perspectief je vrijheid bekijkt. Natuurlijk heb je zonder de zorgen voor een hond een stuk minder verplichtingen, maar mét hond kun je je buitenshuis veel vrijer bewegen. Om een praktijkvoorbeeldje te geven: ik liep laatst over straat en moest ergens naar binnen. Doordat ik geen details onderscheid ben ik niet in staat om van een afstandje een deur waar te nemen. Dan zeg ik ‘zoek deur’ of ‘zoek ingang’ tegen Siërra, en met een beetje geluk sta ik binnen de kortste keren bij de deur.

Ik zeg ‘met een beetje geluk’, omdat Siërra wel gewoon een hond blijft. Ze is uitstekend opgeleid, maar ook zij vergist zich wel eens, heeft soms niet alle aandacht voor wat ze aan het doen is of ziet dingen over het hoofd. Het is een hond, geen machine. Daarom is het ook zo belangrijk dat je veel tijd doorbrengt met je hond en alle verzorgende taken op je neemt. De hond en jij moeten een sterk team vormen. Als je alleen maar tijd doorbrengt met de hond door hem voor je te laten werken, zal de hond je niet echt als zijn baas zien. Voor een goed functioneren van een geleidehond is wederzijds vertrouwen en respect nodig.

Maar ondanks alle verantwoordelijkheden en plichten is een geleidehond die goed bij je past een echt maatje en een grote stap in de richting van onafhankelijkheid. De hond is een begeleider die je nooit hoeft te vragen om je te helpen. Een hond verlangt er niets voor terug, behalve dan goede verzorging en liefde, maar dat spreekt voor zich. Met een taststok loop je ook veel meer van obstakel naar obstakel, terwijl je met een geleidehond sneller en zekerder over straat kunt. Zo’n levend wezen naast je kan je sowieso meer zekerheid en een gevoel van veiligheid geven. En als je een groot hondenliefhebber bent is het natuurlijk te mooi om waar te zijn: een door de zorgverzekering betaalde hond die overal met je mee naar toe mag.

Kort gezegd zou je misschien kunnen stellen dat een hond je veel tijd kost, maar ja, lopen met een taststok kost je waarschijnlijk veel energie. Ik merk zelf dat ik minder vermoeid ben als ik met Siërra loop. Ik loop een stuk meer ontspannen en voel me ook minder bekeken. Of nee, dat is het niet. Ik ben me er nog ten volle van bewust dat mensen naar Siërra en mij staren, maar in plaats van dat het me een ongemakkelijk gevoel geeft, geeft het me nu een trots gevoel. Ik loop daar met een slimme en prachtige hond. Laat ze maar staren!

Dus, als je van honden houdt en bereid bent om intensief met een hond bezig te zijn, als je bereid bent de verantwoordelijkheid op je te nemen en wat vaker te stofzuigen om het haar en het zand van je hulpdier op te ruimen, is een geleidehond wellicht iets voor jou. Natuurlijk word ik soms chagrijnig van Siërra als ze bijvoorbeeld weer eens afgeleid is tijdens het werk, maar ze geeft me tegelijkertijd ook zo veel vertrouwen en liefde. En nog steeds weet ze me te verrassen door me de goede richting uit te trekken als ik even gedesoriënteerd ben, of door feilloos een balie voor me te vinden. Ik loop zekerder op straat dan met stok en loop sowieso meer, omdat ik haar ook moet uitlaten. Ze geeft me dus meer mobiliteit en meer lichaamsbeweging. Ja, je kunt wel zeggen dat ik zeer blij ben dat ik deze beslissing genomen heb.